شرح خطبه 126 نهج البلاغه
سلام علیکم
در انتهای خطبه ۱۲۶ حضرت امیرالمومنین علیه السلام میفرماید :
هر کس اموال خود را بناحق خرج و عطاکند
این تبذیر و اسراف است
ابن دو کلمه بظاهر مترادف هیتند ولی تفاوت معنایی دارند
اسراف : یعنی مالی که در موضع درست خود خرج شود مثل خریر ماشین ٬ هزینه میهمانی
ولی بیش از وسع و شاٰن خود بریز و بپاش میکند
فراتر از نیاز و شآن خرج میکند
تبذیر : اموال در غیر مکان و در موضع ناحق هزینه میشود
این اسراف و تبذیر در دنیا علی الظاهر صاحبش را بالا میبرد
( مورد احترام و تکریم دیگران قرار میگیرد )
اما در آخرت اورا پایین میکشد و در نزد خدا خوار میکند
اثر دوم اسراف و تبذیر اینست :
فردی که بناحق مال خود خرج میکند خدا کاری میکند که دیگران شکر گذار او نمی شوند و در وقت احتیاج و نیازمندی همانهایی که برایشان خرج کرده بدترین و پست ترین دوستان او می شوند
ومن الله التوفیق
ثبت دیدگاه