لَعنَ اللّه ُ الخَمرَ، و عاصِرَها، و غارِسَها، و شارِبَها، و ساقِيَها

مستی و بی عقلی و شرابخواری از گناهان کبیره است و در زندگی انسانها اثرات مخرب زیادی دارد. آنقدر مشروب نزد خداوند متعال منفور است که برداشتن هر قدم در راه آن را نهی کرده و مورد نفرین خویش قرار داده است.

مَن أدخَلَ عَلى مُؤمِنٍ سُروراً فَرَّحَ اللَّهُ قَلبَهُ یومَ القیامَةِ

خوشحال کردن گاهی با رعایت ادب و احترام و گاهی با خوب حرف زدن و گاهی با راه انداختن کار او و گاهی با هدیه یا سر زدن یا کمکهای مختلف به او حاصل میشه به خدا خیلی سخت نیست. ای کاش میتوانستیم خواست خدا را بر خواست خود و هوای نفس خویش مقدم کنیم.
البته ذکر این نکته ضروری است که شاد کردن دیگران به قیمت ریختن آبروی دیگران و یا عبور از خط قرمزهای اخلاقی و رفتاری و مذهبی نه تنها ثمرات مثبتی به همراه ندارد بلکه گاهی بروز چنین رفتارهایی تبعات بسیار منفی برای فرد به همراه خواهد داشت.

وَ قالَ الْمَلِکُ إِنِّی أَری سَبْعَ بَقَراتٍ سِمانٍ یَأْکُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجافٌ

با توجه به این آیه میتون به نکات زیر دست یافت

1-خداوند با خواب دیدن یک شاه ظالم، (به شرطی که تعبیر کننده اش یوسف باشد) ملّتی را از قحطی نجات می دهد.

2-اشیا و حیوانات، در عالم رؤیا نماد و سمبل مشخصّی دارند.(مثلاً گاو لاغر، سمبل سال قحطی و گاو چاق، سمبل سال فراوانی است)

3-رؤسا و قدرتمندان با اندک خاطره ی ناگواری، احساس خطر می کنند که مبادا قدرت از آنها گرفته شود.

وَ قالَ لِلَّذِی ظَنَّ أَنَّهُ ناجٍ مِنْهُمَا اذْکُرْنِی عِنْدَ رَبِّکَ فَأَنْساهُ الشَّیْطانُ ذِکْرَ رَبِّهِ

با توجه با این آیه شریفه می توان به نکات زیر دست یافت

1-انبیا نیز از طرق معمول،مشکلات خود را حلّ می کنند،و این با توحید و توکّل منافاتی ندارد.

2-هر تقاضایی رشوه نیست. یوسف برای تعبیر خواب، مزد و رشوه ای درخواست نکرد، بلکه گفت: مظلومیتم را به شاه برسان.

3-برای اثبات بی گناهی و پاکی خود از هر طریق سالم برای رساندن شکوای خود به گوش مسئولین بهره ببرید.

وَ لَا یَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ یَأْكُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ

غیبت یعنی عیوبی که شخص دارد را به دیگران بگوییم خواه در جسم و اخلاقش باشد یا در امور دیگر مربوط به او. اما چرا خداوند غیبت را به خوردن گوشت برادر مرده تشبیه کرده است؛ زیرا انسان مرده، جان ندارد تا بتواند از خودش دفاع کند و کسی که از او غیبت می‌شود، خودش حضور ندارد تا امکان دفاع کردن از خود را داشته باشد. غیبت چه از روی عمد باشد و یا غیرعمدی و از روی شوخی و مزاح، فرقی ندارد. در هر صورت آبروی شخص از بین می رود. یکی از ریشه های مهم غیبت حسد است. طبق روایات غیبت کننده به عنوان بدترین مردم، منافق، شریک شیطان و منفورترین مخلوقات معرفی شده است. انسانهای ناتوان و عاجز برای تخریب دیگران به غیبت روی می آورند. شنونده غیبت نیز مانند غیبت کننده است و در گناه یکسانند مگر این که شنونده اعلام انزجار کرده و از غیبت شونده دفاع کند. مبادا دیگران را تشویق به غیبت و گفتن عبوب دیگران کنیم که گناهمان مضاعف می شود.