وَ سَبْعِ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ یابِساتٍ لَعَلِّی أَرْجِعُ إِلَی النّاسِ لَعَلَّهُمْ یَعْلَمُونَ

از این آیه شریفه می توان این نکات را درک نمود

1-قبل از درخواست، سزاوار است از کمالات شخص تجلیل شود. (خوبی افراد را ببینید و یادآوری کنید گفت یوسف ای مرد راستگو و… )

2-سؤالات و مشکلات خود را از افراد خوش سابقه، صدّیق، راستگو و راست کردار بپرسیم.

3-حکومت ها نیازمند نظرات دانشمندان و نخبگانند. پس نباید حاکمان از نخبگان غافل شوند که این خسرانی برای کشور و حکومت خواهد بود.

4-اگر گفتار و رفتار ما صادقانه باشد مورد اعتماد دیگران قرار میگیرد و اگر کاذبانه باشد نباید از دیگران توقع اعتماد داشته باشیم.

وَ قالَ الَّذِی نَجا مِنْهُما وَ ادَّکَرَ بَعْدَ أُمَّهٍ أَنَا أُنَبِّئُکُمْ بِتَأْوِیلِهِ فَأَرْسِلُونِ

با توجه به این دو آیه شریفه به نکات زیر می توان رسید

1-خوبی ها، دیر یا زود اثر خود را نشان می دهند.

2-فقط هنگام نیاز به فکر دوستان نباشیم. (همین که به تعبیر خواب نیاز پیدا کردند، یاد یوسف افتادند.)

3-رسیدن به مقام و موقعیّت، معمولاً انسان ها را نسبت به گذشته دچار فراموشی می کند.

قالُوا أَضْغاثُ أَحْلامٍ وَ ما نَحْنُ بِتَأْوِیلِ الْأَحْلامِ بِعالِمِینَ

با توجه به این آیه شریفه می توان به نکات زیر دست یافت

1-ندانستن و جهل خود را توجیه نکنید. (اشراف چون تعبیر صحیح خواب را نمی دانستند گفتند: خواب شاه پریشان است.)

2-چه بسا خواب هایی که به نظر پراکنده می رسند، قابل تعبیرند.

3-کار را باید به کاردان سپرد. (کارشناس تعبیر می کند، ولی غیر کارشناس می گوید: خواب پریشان و غیر قابل تعبیر است.)

أحمَقُ النّاسِ مَن ظَنَّ أنّهُ أعْقَلُ النّاسِ

بسیار به ما توصیه شده که در امور مختلف مشورت کنیم و از عقل دیگران بهره مند شویم. با همه این توصیه ها برخی به مجرد اینکه چیزی را نمی پسندند فورا افراد را تحقیر و آن کار را نیز سرزنش می کنند و بدون مشورت دست به کارهایی می زنند که بعدا پشیمان می شوند. آنان وقتی مسائل را بررسی می کنند و تحقیق بیشتری می کنند خواهند فهمید که نظرشان نادرست بوده است. گاهی سالها طول می کشد که افراد بفهمند تا کنون در مورد مسئله ای اشتباه می کردند. باید بدون تعصب به افکار خویش رسیدگی کنیم و اگر عقلمان در اموری اشتباه کرده آن امور را اصلاح کنیم.

اِنَّ اللّهَ‏ لَيَرحَمُ العَبدَ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ

یکی از وظایف مهم والدین محبت و دادن شخصیت به فرزندان است. فرزندانی که ذیل محبت والدین بار می آیند اعتماد به نفس بالایی دارند و در سنین بزرگسالی شخصیت آنان مورد توجه دیگران نیز قرار می گیرد. بچه ای که در منزل، محبت نبیند بی درنگ جذب محبتهای دروغین دیگران بیرون از منزل خواهد شد مخصوصا با وجود فضای مجازی و این مقدمه ای می شود برای بزه کاری و خلافکاری در دوران نوجوانی و جوانی. پس باید فرزندان خویش را در منزل از محبت اشباع کنیم مخصوصا دختر خانمهای عزیز را که جنسشان لطیف و به محبت محتاجتر است.