متن سخنان آیت الله حائری شیرازی در جمع طلاب مدرسه:

باسمه تعالی

خداوند در جریان خلق حضرت ادم علیه السلام به مخلوقاتش گفت به ادم علیه السلام سجده کنید. همه سجده کردند غیراز ابلیس که۶۰۰۰ سال عبادت کرده بود و شده بود معلم الملائکه و عزیز خدا.

تصور کنید در صحرایی هستیم برای رسیدن به آبادی آدرسی به ما می دهند چیزی را علامت میدهند که از فاصله دور قابل رویت باشد بخاطر شدت نزدیکی نشانه با آدرس.

ملائکه می خواهند به سمت خدا حرکت کنند خدا انسان را قرار داد به عنوان علامت.

یعنی روی این ادرس به خدا میرسید

ابلیس سجده نکرده خدا ملامت کرد فقط چون گفت من از ادم بهتر هستم اما بخاطر سجده نکردن اخراج شد!

یعنی به جهت سجده نکردن فقط ملامت شد اما بخاطر اینکه مغرور شد مطرود شد.

۶۰۰۰ سال عبادت است سجده هم عبادت. تفاوت بین دو عبادت چیست؟

تفاوت در این است که با ۶۰۰۰ سال عبادت نفسش هم کیف میکند اما با سجده کردن باید خودش را هم زیر پا بگذارد پس عبادت دوم (سجده) بالاتر است و مهمتر.

تفکر ساعه افضل من عبادت الثقلین

پس دو نوع عبادت داریم مشترک و مختص.

عبادتی مشترک است که در آن انسان آبرو پیدا میکند. هم هوای نفس دارد و هم بندگی. اما در عبادت مختص بر خلاف نفس خودش عمل میکند و چیزی را از دست میدهد راحتی ارامش عزت و … را.

عبادت مختص مانند غدیر خم است که در آن باید کسی را که تا کنون اقوام ما را کشته بود به عنوان مولی بپذیریم. این سنگین بود برای مردم آن زمان مانند سجده ی ابلیس بر ادم علیه السلام.

شرط قبولی عبادت مشترک عبادت مختص است. اگر عبادت مختص رد شد مشترک هم مردود میشود.

حالا در طلبگی شما چی چیز مختص است چه چیز مشترک؟

مثال: امام در مسجد سلماسی بین درس فقه گاهی نکاتی اخلاقی می¬فرمودند از جمله که یک روز فرمودند میرزای شیرازی یک زمانی شخصی را به زنجان یا تبریز فرستاد و آن نماینده کاری که نباید انجام میداد از او سر زد. عالم آنجا به میرزا نامه نوشت که وقتی کسی را میفرستید سعی کنید سه خصوصیت در او باشد عاقل باشد باسواد باشد با تقوا باشد که البته اگر دو خصوصیت دیگر را ندارد، بایستی عاقل حتما باشد.

مراد از این عقل، عقل اجتماعی است. طلبه باید عقل اجتماعی اش کامل باشد. نباید دور بخورد.

در یاران امام اگر کسی زود باور یا کسی بود که زود قضاوت میکرد از چشم ایشان میافتاد هرچه میخواد باسواد یا باتقوا باشد.

طلبه نباید دور بخورد باید عاقل باشد.