?کتاب اجتهاد در مقابل نص، فصل دوم، صفحه ۹۳ و ۹۴

⭕️اعتراض به گفتار پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که خداپرستان بهشتی هستند⭕️

✅پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و همه خداپرستانی که از دل، ایمان به ذات اقدس الهی داشته باشند، بشارت داد که اهل بهشت هستند؛? زیرا محیط آن روز اقتضا داشت که چنین مژده ای به مردم داده شود، تا بت‌پرستان بدانند که عاقبت کار خداپرستان چیست.?

و اهل ایمان در کار خود تشویق شوند.?

پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به ابوهریره فرمود: برو و هرکس را دیدی که گواهی به یگانگی خداوند می دهد و از دل به خدا ایمان دارد، به وی مژده بهشت بده.?

قبل از همه، عمر به او برخورد و پرسید: موضوع چیست؟?

 ابوهریره گفت: پیغمبر چنین مأموریتی به من داده است.?

ابوهریره می گوید: عمر با مشت چنان به سینه ام کوفت که با اسفل به زمین خوردم!?

سپس گفت: ای ابوهریره برگرد. من نزد پیغمبر برگشتم و گریستم.?

سپس عمر نیز خدمت پیغمبر آمد. حضرت فرمود: ابوهریره! چرا گریه می کنی؟?

 گفتم: موضوعی را که فرمودی به عمر گفتم، ولی او چنان به سینه ام کوفت که با اسفل به زمین خوردم.?

پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: عمر! چرا چنین کاری کردی؟?

 گفت: یا رسول الله! آیا تو به ابوهریره چنین دستوری داده ای؟?

پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: آری. 

گفت: نه! این کار را نکن!?

چون من می ترسم که مردم که مردم به اتکای آن، دست از عمل بردارند.

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: بگذار بردارند!

نووی در اینجا از طرف عمر عذری آورده است که «قاضی عیاض» و دیگران آن را نقل کرده اند.?

حاصل آن این است که: عمر در این مورد به پیغمبر اعتراض نکرد، و آنچه را به ابوهریره دستور داده بود رد ننمود، ولی ترسید مبادا مؤمنین با این مژده، جری شوند، و ترک عمل بگویند.

?از این رو دید که پنهان داشتن آن به نفع مؤمنین است از ابلاغ نکردن به آنها بهتر است.?

همین معنا بود که عمر را بر آن داشت تا ابوهریره را مضروب سازد و برگرداند!?

و نیز همین علت بود که پیغمبر (صلی الله علیه و آله) گفت: این کار را نکن، و حضرت را از مژده دادن مومنین به بهشت، بر حذر داشت!!✋

مؤلف: خواننده به خوبی می‌داند، عذری که اینان از جانب عمر آورده اند، همان است که ما می‌گوییم:  «اجتهاد در مقابل نص!»??

?به این معنا که عمر نظر خود را بر عمل کردن به فرمان رسول خدا مقدم داشت!? 

علاوه، عمر در این مورد نه تنها رأی خود را در مقابل نص فرمان پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مقدم داشت، بلکه ابوهریره مأمور رسول خدا را نیز چنان مورد اهانت و ضرب و شتم قرار داد که با اسفل به زمین خورد!?

?به این اندازه هم اکتفا نکرده، بلکه پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را مکلف ساخت تا از دستوری که صادر فرموده بود، عدول کند؛ زیرا با تمام جرأت و صراحت گفت: این کار را نکن! ولی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) با صبر و بردباری مخصوص به وجود مقدسش، با وی رفتار کرد، چنانکه خداوند می فرماید: با مرحمت الهی به آنها نرمش نشان بده، اگر درشت خوی سنگدل باشی، از دورت پراکنده می شوند.?

آنها را ببخش و برای شأن آمرزش طلب کن و در امری که با سرنوشت آنها بستگی دارد، مشورت نما.?

و چون تصمیم گرفتی، انجام بده و به خداوند توکل نما که خداوند متوکلان را دوست دارد.?

اعتراض عمر نزد پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هیچگونه اثری نداشت، چون پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آن مژده را شخصاً و به اتکای خداوند، برای امت ابلاغ کرد.?

❌و خود عمر، عثمان، معاذ بن جبل، عبادۀ بن صامت، عتبان بن مالک و غیره نیز از آن حضرت شنیدند تا آنجا که به حد تواتر رسیده و در میان عموم پیروان مذاهب اسلامی، از ضروریات دینی به شمار رفته است.❌

چیزی که خردمندان را مات و مبهوت می کند، سخن این دسته از علمای بزرگ اهل تسنن؛ یعنی علامه نووی و قاضی عیاض و غیره است که در این واقعه حق را به جانب عمر دانسته اند!?

و ادعا کرده اند که وقتی رأی عمر را به وی عرضه داشتند، آن را تصویب کرد!!✍️

❌ولی ما از هر کار محال و عمل باطلی به خدا پناه می بریم!!❌

اینک سخن نووی را از نظر خوانندگان می‌گذرانیم:«در این حدیث یعنی حدیث ابوهریره، دلیلی هست که وقتی پیشوایان و بزرگان نظری داشتند و یکی از پیروان ایشان نظری برخلاف آن داشت، که شایسته است که پیرو، آن را به پیشوا عرضه بدارد تا درباره آن بیندیشد، آنگاه اگر برای او آشکار شد که آنچه پیرو گفته درست است، باید پیشوا نظر خود را رها کند و رجوع به نظر پیدا نماید، وگرنه باید جواب اشکالی را که برای او پدید آمده است، بیان کند…».?

?«پژوهشگر: علی میانداری»?

?«موسسه پژوهشی معالم»?

?زیر نظر حوزه علمیه بقیةالله قم?

❤️تحت اشراف حضرت آیت‌الله ناصری دامت‌برکاته❤️

??????????????

پیام رسانهای ایتا و تلگرام

@maalemqom