به نام خداوند فریاد رس

سلام

خداوند مُعْطِىَ الْمَسْئَلاتِ  در قرآن مملو از فصاحات فرمودند

وَ قالَ لِلَّذِی ظَنَّ أَنَّهُ ناجٍ مِنْهُمَا اذْکُرْنِی عِنْدَ رَبِّکَ فَأَنْساهُ الشَّیْطانُ ذِکْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِی السِّجْنِ بِضْعَ سِنِینَ

و یوسف به آن زندانی که می دانست آزاد می شود گفت: مرا نزد ارباب خود بیاد آور (یعنی سفارش مرا بکن تا آزادم کند) ولی شیطان یادآوری به اربابش را از یاد او برد، در نتیجه او چند سالی در زندان ماند.

سوره یوسف آیه 42

«بِضْعَ» به عدد زیر ده گفته می شود و اکثر مفسّران مدّت زندانی بودن حضرت یوسف را هفت سال گفته اند.

با توجه با این آیه شریفه می توان به نکات زیر دست یافت

1-انبیا نیز از طرق معمول،مشکلات خود را حلّ می کنند،و این با توحید و توکّل منافاتی ندارد.

2-هر تقاضایی رشوه نیست. یوسف برای تعبیر خواب، مزد و رشوه ای درخواست نکرد، بلکه گفت: مظلومیتم را به شاه برسان.

3-برای اثبات بی گناهی و پاکی خود از هر طریق سالم برای رساندن شکوای خود به گوش مسئولین بهره ببرید.

4-کاخ نشینی و رفاه و آسایش، زمینه ساز فراموش کردن درد و رنج گرفتاران و بیچارگان است. (زندانی ساقی رفت در کاخ و دوستانش در زندان را فراموش کرد)

5-معمولاً افراد بعد از رسیدن به پست، مقام و رفاه، دوستان قدیمی را به فراموشی می سپارند.

6-خروج یوسف از زندان و رفع اتهام از او، با اهداف شیطان ناسازگار بود، لذا دسیسه نمود. (تا یوسف مدت بیشتری در زندان بماند و فرد نجات یافته یوسف را فراموش کند.)

 7. وقتی به پست و مقامی می رسید ولی نعمتان و دوستان قدیمتان را فراموش نکنید. کسانی که فراموش می کنند تازه به دوران رسیده هستند و کسانی که فراموش نمی کنند لایق و متواضع هستند.