به نام خداوند بهترین انسانها

سلام

خداوند عالم الخفیات در قرآن دافع البلیات فرمودند

وَ اتَّبَعْتُ مِلَّهَ آبائِی إِبْراهِیمَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ ما کانَ لَنا أَنْ نُشْرِکَ بِاللّهِ مِنْ شَیْءٍ ذلِکَ مِنْ فَضْلِ اللّهِ عَلَیْنا وَ عَلَی النّاسِ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النّاسِ لا یَشْکُرُونَ

و آیین پدرانم ابراهیم و اسحاق و یعقوب را پیروی کرده ام.برای ما سزاوار نیست که چیزی را شریک خداوند قرار دهیم.این از فضل خدا بر ما وبر مردم است،ولی بیشتر مردم سپاس گزاری نمی کنند.

سوره یوسف آیه 38

از آیه فوق نکات زیر قابل برداشت است

1-رسیدن به حقّ، در گرو شناخت باطل و ترک آن است. تَرَکْتُ مِلَّهَ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ وَ اتَّبَعْتُ مِلَّهَ …

2-جدّ انسان، در حکم پدر انسان است و «أب» به او نیز اطلاق شده است.

3-انبیا باید از خاندان پاک باشند.

4-پیامبران الهی از یک هدف برخوردارند.

5-در کنار راههای منفی، راه مثبت را نیز نشان دهیم. (بد را ترک و خوب را پیروی کنیم)

6-افتخار به پدران و پیروی از آنان در صورتی که راه حقّ و توحید را پیموده باشند پسندیده و رواست.

7-پدران انبیا علیهم السلام مشرک نبوده اند.

8-پرهیز از شرک و مبارزه با آن، پایه و اساس ادیان الهی است.

9-شرک، در تمام ابعادش (ذات،صفات و عبادت)، منفور است.

10-پرهیز از شرک و گرایش به توحید، توفیق الهی می خواهد.

11-تعالیم انبیا، نعمتی الهی و سزاوار شکر و سپاس است.

12-نبوّت و هدایت، توفیق و فضل الهی برای همه است.

13-اکثریّت، معیار شناخت صحیح نیست. (گاهی اکثریت خطا میکنند)

14-پشت کردن به راه انبیا، بزرگ ترین کفران نعمت است.