به نام خداوندی که همه توفیقات به اراده اوست

سلام

خداوند موفِّق در قرآن صادق فرمودند

قالَ يا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ کُنْتُ عَلي‏ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ رَزَقَني‏ مِنْهُ رِزْقاً حَسَناً وَ ما أُريدُ أَنْ أُخالِفَکُمْ إِلي‏ ما أَنْهاکُمْ عَنْهُ إِنْ أُريدُ إِلاَّ الْإِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ ما تَوْفيقي‏ إِلاَّ بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنيبُ

شعیب خطاب به قومش گفت: چنانچه پروردگارم دلیلی قاطع و حجتی روشن به من داده باشد و از جانب خویش به من رزقی ارزشمند داده باشد از نظر شما باز اطاعتش نکنم؟ من قصد مخالفت با شما را ندارم بلکه قصدم آن است که در حد توان امور شما را اصلاح کنم و هر توفیقی داشته باشم از لطف خداست من نیز بر او تکیه کرده و بازگشت خویش را به سوی او می دانم.

سوره هود آیه 88

امام حسین بخش پایانی آیه مذکور را در وصیت نامه خود قبل از حرکت مرقوم فرمودند.

این آیه شریفه نکات زیر قابل برداشت است

1- نبوّت بر اساس معجزه وبیّنه است. (قوانین بر پایه دلیل است)

2- انبیا علیهم السلام همه چیز را از خدا مى‌دانند.

3- گمان نکنیم زندگىِ خوب، با کم‌فروشى و حرام‌خوارى بدست مى‌آید، زیرا انبیا و اولیاى الهى بدون آلودگى به این گناهان، روزىِ نیکو داشته‌اند. (روزى نیکو آن است که بر اساس کم ‌فروشى و ظلم نباشد بلکه بر اساس لطف خدا باشد)

4- روزى انسان از خدا و به لطف اوست، نه به زرنگى. 

5- در مقابل کفّار که مى‌گفتند: «أَمْوالِنا» حضرت شعیب علیه السلام فرمود: «رَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقاً حَسَناً» یعنى گمان نکنید که من مشکل مالى دارم.

6- آمر به معروف و ناهى از منکر باید قبل از دیگران، خودش اهل عمل باشد. انبیا فقط طرّاح و فرمانده نبودند، بلکه خودشان از بهترین مصادیق اهل عمل بشمار مى‌رفتند.

7- انبیا علیهم السلام نه تنها برخلاف دستورهاى الهى عمل نمى‌کردند، بلکه حتّى به فکر خلاف هم نبودند.

8- هدف انبیا علیهم السلام اصلاح انسان‌ها و جوامع بشرى است.

9- مرز کار انبیا توان وقدرت آنهاست، نه ساعت، روز، ماه و سال. (در حد توان اصلاح کنم)

10- اراده‌ى کارها از ما، ولى میزان توفیق از خداست.

11- در کارها آخرین تلاش را به کار ببریم، ولى بدانیم که موفّقیّت به دست خداوند است.

12- توکّل زمانى نتیجه ‌بخش است که در کنارِ تلاش باشد.

13- مصلح باید خود صالح و اهل ایمان، توکّل، انابه و سوز باشد. 

14- در این آیه براى آمر به معروف و ناهى از منکر این سفارشها شده است:

الف: شخصاً اهل عمل باشد.

ب: هدف او اصلاح جامعه باشد. (اعمال قدرت یا ….)

ج: توفیق کارش را از خداوند بداند.

د: همیشه بر او توکّل نماید.

ه: در مشکلات به او پناه ببرد.