شرح خطبه 200 نهج البلاغه

 

 

موضوع: سالروز وفات علامه مجلسی+خدمات فرهنگی علامه+پاسخ به نیازهای زمانه+امیر المومنین زیرک تر است یا معاویه؟+دیپلماسی تزویر و دغل کاری+صاف و صادق باش ولی گول نخور

 

بسم الله الرحمن الرحیم

خلاصه خطبه ۲۰۰ :

از کتاب فیض ۱۹۱ :

معاویه با روش زر و زور توانسته بود تعدادزیادی را دور خود جمع کند، برای رسیدن به قدرت ، حتی قتل را ، دروغ و ظلم را جایز میدانست.

دین را اینگونه به مردم شناسانده بود،

بنابراین عده ای به امیرالمومنین (ع) گلایه و ایراد  می گرفتند، مثل معاویه باش ،

معاویه در مورد علم و معنویت از شما پایین تر ، ولی در حکومت داری ماهراست.سیاستمدار است از او یادبگیر.

از حضرت می خواستند ؛

چرا همه چیز را با صدق و صفا پیش می برد ، اینگونه موفق نخواهی شد.

حتی خواص میگفتند مقداری از بیت المال را به این سران بدهد تا شورش نکنند تاهمه چیز درست شود .

حضرت با این فکر برخورد تندی کرد ،که برای احقاق حق ، هرگز حقی را زیر پا نمیگذارم.

من باید حکومت دینی را برقرار کنم ولو اینکه در این مسیر کشته شویم.

ولو اینکه سردمداران ما با بول به سمت معاویه خریده شوند.

ما میخواهیم حکومت دینی مستقر کنیم.وگرنه حکومت ظلم‌که هست و حکومت روم و یونان برقرار است.

والله قسم می خورم که معاویه از من زیرک تر نیست ، اواز من سیاستمدار تر نیست.

روش معاویه اینست، که حیله و نیرنگ میکند.

علنا با گناه و حیله گری کار را پیش‌ می برد.

من از این طریق حکومت داری نمی کنم .

اگر کراهت از خیانت نبود.

اگر فریبکاری و دغل بازی را بد نمی دانستم، زیرک ترین مردم بودم .

ولی من در مسیر درست حرکت میکنم و از این ضوابط صحیح پا فراتر نمی گذارم .

حکومت معاویه بدون رعایت حد ومرز است هر کاری انجام میدهد ، ظلم و نیرنگ تا باقی بماند.

با وجود چنین کار های معاویه

شما بر من ایرادمیگیرید که حکومتداری بلد نیستم و آنرا از معاویه یاد بگیرم

یک قاعده کلی هست نه تنها در حکومتداری بلکه در تمام شئون زندگی وجود دارد.

هر خیانت وفریبکا ری یک فسق و فجور است.

و هر گناهی که از انسان صادر می شود یک مرحله به کفر نزدیک می شود.

جزکفر و ایمان چیزی نداریم ،معاویه در نهایت دغلکاری  و نهایت کفر است.اسلام او ظاهری ست.

من سردمدار ایمانم ،‌هر چه ایمان قویتر باشداز نیرنگ دورتر است.

رابطه من و معاویه اینطور است.

او در نهایت کفر و من در نهایت ایمانم.

برای هر حیله گری در قیامت ، یک پرچمی هست که به سبب آن پرچم در قیامت شناخته می شوند.

یکی از سختی و شرمندگی قیامت اینست، هر کس‌اورا  می بیند می داند و آگاهی پیدا میکند او چکاره است و چه کناهی مرتکب شده برای اهل محشر واضح می شود.

در عین‌صدا کردن با اسم ، گناه او پوشاندنی نیست.

اهل خیانت و دغل با خیانت خود شناخته می شوند.

بخدا قسم‌ که علی اهل خیانت و مکر نیست.

حال چون گناه نمیکنم پس گول می خورم ، هر گز اینگونه نیست.

وظیفه من مقابله ومبارزه با اوست ، اما با روش صحیح.

مانند او عمل نمیکنم ،اما جواب خیانت او را می دهم.

من هیچگاه گول نمی خورم وبه سبب کید و حیله معاویه خود را به غفلت نمیزنم .

در برابرشدت و حمله های معاویه ، و ترور شخصیتی او خم به ابرو نمی آورم .

از در ضعف و شکست در مقابل او زانو نمیزنم .

بلکه با قدرت و شدت با روشی درست مبارزه میکنم.

اللهم لا تسلًط علینا من لا یرحمنا