شرح خطبه 125 نهج البلاغه
حضرت امیر المومنین در پایان خطبه ۱۲۵ فرموده باشند :
فلا احرار صدیقٍ عند النداء
شما یاران صدیقی نبودید چه در حال ندا و بلند سخن گفتن باشما و چه در حال نجوا و پنهانی سخن گفتن باشما
یوم اُنادیکم و یوم اُناجیکم
و برادران موثقی نبودید
ولا اِخوانُ ثقه
برادران موثقی هم نبودید و خبرهای پنهانی مرا بنزدمعاویه و دشمنان فاش میکردید
قابل اعتماد نبودید
در هر عصر ی و عصر کنونی هم همینطوره
در کنار رهبران برادران موثق و یاران صادق لازم هست برای تداوم حکومت و اجرای احکام الهی …
مراقب باشیم …
یار صادق بودن ما تصوری نباشد
[ من تصور کنم که یار با وفا و صدیق هستم ]
در مورد وفادار و صدیق بودن باید به یقین برسم
نه تصوری ذهنی من باشد
ومن الله التوفیق
ثبت دیدگاه