حج و عمره

مردمی که به حج رفته بودند ، در سرزمین منا جمع بودند . امام صادق ( ع‌ ) و گروهی از یاران ، لحظه‌ای در نقطه‌ای نشسته از انگوری که در جلوشان بود ، می‌خوردند . سائلی پیدا شد و کمک خواست . امام مقداری انگور برداشت و خواست به‌ سائل بدهد . سائل قبول نکرد و گفت : ” به من پول بدهید ” . امام گفت‌ : ” خیر است ، پولی ندارم ” . سائل مأیوس شد و رفت . سائل بعد از چند قدم که رفت پشیمان شد و گفت : ” پس همان انگور را بدهید ” ( 1 ) امام فرمود : خیر است ” و آن انگور را هم به او نداد ” . طولی نکشید سائل دیگری پیدا شد و کمکخواست . امام برای او هم یک خوشه انگور برداشت و داد . سائل انگور را گرفت و گفت : ” سپاس خداوند عالمیان را که به من روزی رساند ” . امام باشنیدن این جمله او را امر به توقف داد ، و سپس هر دو مشت را پر از انگور کرد و به او داد . سائل برای بار دوم خدا را شکر کرد . امام باز هم به او گفت : ” بایست و نرو ” سپس به یکی از کسانش که‌ آنجا بود رو کرد و فرمود : ” چقدر پول همراهت هست ؟ ” او جستجو کرد ، در حدود بیست درهم بود ، به امر امام به سائل داد . سائل برای سومین بار زبان به شکر پروردگار گشود و گفت : ” سپاس منحصرا برای خداست ، خدایا منعم تویی و شریکی برای تو نیست ” . امام بعد از شنیدن این جمله ، جامه خویش را از تن کند و به سائل داد . در اینجا سائل لحن خود را عوض کرد و جمله‌ای تشکر آمیز نسبت به خود امام‌ گفت . امام بعد از آن دیگر چیزی به او نداد و او رفت .