با سلام و ادب و آرزوی قبولی زیارت زائرین عزیز
باسمه تعالی و هو اللطیف…یاران و سروران فرهیخته و اساتید گرانسنگ و فرهمند! سلام و تحیت بر شما!
نیک میدانید که دو مفهوم
نظم و عدل
آنچنان در إشراب یکدیگرند که شاید بتوان نوشت با حظ از هر یک دیگری هم برایمان وافی و شافی میشود و به فقد هرکدام دیگری هم رنگ میبازد؛ ما اهالی منطق با اندکی درنگ در این معنا از «تضایف» میگوییم و هرچند مشهور نفرموده اند اما با اندکی درنگ میتوان دریافت: العدل و النظم متضایفان معنوی هستند؛ و اینگونه است که حضرت امیر موحدان و مؤمنان فرمود: الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا
اساتید و طلایه داران مکتب امام عاشق حضرت صادق علیه السلام
لحظه ای چشم بر هم بگذاریم و بیندیشیم؛ این بیان رهبر رادمردان در توصیف عدل، بدون شک معنای نظم را به ذهن متبادر میسازد که بنای آفاق و انفس هم بر آن دو است. بیایید چشمها را باز نکنیم و باز بیندیشیم؛ بله! با کمی دقت نظر، «سنجیدگی» عالم هم به وادی همان تضایفی ملحق است که در ابتدای سخن بین دو مقوله ی عدل و نظم طرح گردید؛ بر همین اساس است که جناب راغب آن لغوی بزرگ، سنجیدگی و موزون بودن و به نوعی نظم عالم را به همان عدالت معنا میکند و ذیل آیه «أنبتنا فیها من کل شئ موزون» میفرماید: اشاره آیه بر اینست که هرچه خداوند پدید آورده با اعتدال و تعادل پدید آورده است».
پس ای یاران و بزرگان فقه صادق! بدانید که اگر «نظم» را فراموش کردیم باری سنجیدگی امور و متضایفش یعنی عدل را هم در خود متزلزل ساخته ایم و اینگونه است که در آخرین وصیت حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) به دو سرور جوانان بهشت حضرت حسنین علیهما السلام ، نظم در امور را در کنار تقوی نشاندند چراکه با فقدان نظم و سنجیدگی در امور، تو گویی عدالت هم از اعمالمان محو میشود و بدون این سه گزاف است کسی خود را اهل تقوا بداند
شما الگوی نظم سربازان این دژ ارزشمند هستید علینا بالنظم که طلاب نیز بر ما می نگرند.
ثبت دیدگاه