نام ونام خانوادگی پژوهشگر:مهدی صالحی

نام حوزه علمیه:حوزه علمیه بقیة الله

موضوع:زکات

آیه از قران در مورد زکات

«اِنَّما الصَّدَ‎‎قاتُ لِلْفُقَراء وَ الْمِسْکینِ وَ اْلعامِلینَ عَلَیها وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِی الرِّقابِ وَ الْغارِمینَ وَ فی سَبیلِ اللهِ وَ اِبْنِ السَّبیلِ فَریضَةً مِنَ اللهِ»[18] یعنی جز این نیست که زکات ها از آن فقیران، بینوایان، متصدیان آن و برای جلب توجه دل ها و آزادی و بدهکاران و در راه جهاد خدا (جهاد یا مطلق نیکی ها) و در راه ماندگان است که واجب است از ناحیه خدا.

[18] سوره توبه، آيه 60

روایتی در مورد زکات 

1 ـ تلف شدن اموال. حضرت امام صادق علیه السلام فرمود:

«ما ضاع مال فی البرّ و لا فی البحر الا بتضییع الزّکاة»(76)

«هیچ مالی در خشکی و دریا ضایع نمی شود، مگر به ضایع ساختن زکات.»

76 – جامع الاحادیث، ج 9، ص 50.

کلامی از امام خمینی در مورد زکات

معنای زکات در اصطلاح

با بهره از بیان امام خمینی (۱) می توان گفت: زکات عطا کردن از اموالِ معینِ در شرع و تسلیط بر آن، به قصد تملیک مجانی و قربة الی الله است.

اقسام زکات

زکات به دو قسم، زکات مال و زکات بدن که از آن به زکات فطره نیز تعبیر کرده اند، تقسیم شده است.(۲)

منبع ها:

(۱) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۹۷ و ۹۸، کتاب ااصدقة، مسألة ۱.

(۲) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۲، تحریرالوسیلة، ج ۱، ص: ۳۲۹ و ۳۶۳، کتاب الزکاة.

کلامی از رهبر انقلاب در مورد زکات 

 

 زکات یک شاخص نظام‌ساز است

زکات که دارای جنبه‌های فردی است و گذشت و اعطای «ما یحب» را به انسان می‌آموزد که خود این یک تجربه و آزمون بسیار مهم است، امّا یک ترجمان اجتماعی دارد؛ زکات در استعمالات قرآنی، به معنی مطلق انفاقات است اعم از زکات مصطلحی است که در آیه‌ی شریفه‌ی «خُذ مِن اَموالِهِم صَدَقَةً» به آن اشاره شده است؛ زکات یعنی مطلق انفاقات مالی، [امّا] جنبه‌ی اجتماعی و ترجمان اجتماعی نظام‌ساز زکات این است که انسانی که در محیط اسلامی و جامعه‌ی اسلامی، برخوردار از مال دنیوی است، خود را متعهّد میداند، مدیون میداند، طلبکار نمیداند، خود را بدهکار جامعه‌ی اسلامی میداند؛ هم در مقابل فقرا و ضعفا، هم در مقابل سبیل‌الله؛ بنابراین زکات با این نگاه، یک حکم و شاخص نظام‌ساز است.

 زکات موجب طهارت انسان میشود

زکات هم آن تعبیه مالی‌ای است که موجب طهارت انسان میشود: «خذ من اموالهم صدقة تطهّرهم و تزکّیهم بها». گرفتن این واجب و این صدقه‌‌ء مالی از مردم، موجب طهارت روح و پاکسازی آنها از دنائتها و لئامتها و حرص و بخل و بقیه آلودگیهاست.

زکات برای ریشه کن کردن فقر است

تشکیل مجمعی از صاحب‌نظران برای اقامه‌ی نماز، یکی از شایسته‌ترین و ضروریترین کارهایی است که باید در جمهوری اسلامی صورت می‌گرفت؛ زیرا برپاداشتن نماز، نخستین ثمره و نشانه‌ی حکومت صالحان است؛ و در رتبه‌ی بعد از آن است که نوبت به «زکات» به مثابه‌ی تنظیم مالی جامعه و ریشه‌کن کردن فقر، و نیز «امر به معروف و نهی از منکر» – یعنی سوق دادن به نیکیها و باز داشتن از بدیها – می‌رسد؛ «الّذین ان مکّنّاهم فی الارض اقاموا الصّلوة و اتوا الزّکوة وامروا بالمعروف و نهوا عن‌المنکر».

زکات از بین برنده دلبستگی به مال است

این زکات و انفاقی هم که یک عبادت بزرگ محسوب می‌شود، دارای جسم و روحی است. «و من یوق شحّ نفسه فاولئک هم المفلحون». این زکات، باید آن حرص و بخل درونی ما را بشکند و آن دلبستگی ما به مال و به زخارف دنیوی را از بین ببرد. این زکات، زکات خوبی است

منبع:

پایگاه اطلاع‌رسانیKHAMENEI.IR  

داستانی در مورد زکات 

داستان ملخ زکات خور:

«شخصى آمد خدمت مرحوم حاج شیخ حسن على اصفهانى(رحمه الله علیه) معروف به نخودکى و گفته بود: آشیخ یک سِرى ملخ آمده اند دارند مزرعه مرا مى خورند.

آقا فرموده بود: تو حق فقراء را نمى دهى ، زکات نمى دهى خُب حق فقرا را ملخ ‌ها مى خورند. چون زکات نمى دهى آنها بر مى دارند، آیا قول مى دهى زکات بدهى ؟

گفت : بله آقا.

آقا یک دعا برایش نوشت و فرمود: برو این دعا را توى آن زمین چال کن و از قول من به آن ملخ ‌ها بگو، ملخ ‌ها شیخ حسن على گفته بلند شوید بروید پاى این ساقه هاى گندم و علفهاى هرزه زمین را بخورید، من زکات مى دهم .

من آمدم دعا را در زمین چال کردم و حرف آشیخ حسن على را هم براى ملخ ‌ها گفتم . ملخ ها از روى خوشه هاى گندم بلند شدند و پاى ساقه هاى گندم نشستند و شروع کردند علف هاى هرزه را خوردن ، علف¬هاى هرزه را مى خورند و سیر مى¬شدند.

کم کم گندم ها رشد کردند و مزرعه ما آن سال محصول بسیار عالى داد و ما هم به قول خودمان عمل کردیم.»

منبع:چهاروی خورشید

نتیجه گیری: من نتیجه گرفتم که باید زکات مالمان را بدهیم تا خدا در این دنیا و آخرت به ما روزی بده اگر زکات مالمان را ندهیم خداوند دیگر به ما روزی نمی دهد  باید زکات مالمان را به کسانی که وسع مالیشان کم هست بدهیم تا آن ها از زکات مال ما بهرمند بشوند و توشه ای برای آخرت ما باشدو برکتی در مالمان به وجود بیاید تا در امور زندگی از این برکت بهرمند بشویم