?ترسیم امام علی(ع)ازلحظه مرگ?

آنچه بر سرشان آمده است در وصف نيايد?. سكرات مرگ?، يك سو، حسرت از دست نهادن فرصتها ?در سوى ديگر. دست و پايشان سست گردد و رنگشان دگرگون?شود. مرگ در جسمشان پيشتر رود و زبانشان را از كار بيندازد?. يكى در ميان زن و فرزند خود افتاده، چشمش مى بيند ?و گوشش ?مى شنود و عقلش هنوز سالم ?است و فهم و ادراكش بر جاى. مى انديشد كه عمر خود در چه چيزهايى تباه كرده است? و روزگارش در چه كارهايى سپرى گشته?. به ياد اموالى مى افتد كه گرد كرده و براى به دست آوردنشان چشم خود مى بسته كه حلال از حرام ?باز نشناسد?. و از جايهايى، كه حليّت و حرمت برخى آشكار و برخى شبهه ناك بوده، مال فراهم آورده?. اكنون وبال گردن اوست?. مى داند كه زمان جدايى فرا رسيده و پس از او مال و خواسته او براى ميراث خواران مى ماند و آنها از آن متنعم و بهره مند خواهند شد?. آرى، بار مظلمه بر دوش اوست و ميراث نصيب ديگران و او در گرو آن. اكنون، هنگام مرگ?، از حقيقتى كه بر او آشكار شده دست ندامت ?بگزد و از آنچه در ايام حيات، معشوق و محبوب او بوده بى ميلى جويد و آرزو كند كه اى كاش كسى كه بر مال و جاه او رشك مى برد، صاحب اين مال و جاه شده بود?. مرگ، همچنان، در پيكر او پيش مى رود، تا آن گاه كه گوش او هم چون زبانش از كار بيفتد?. باز هم ميان زن و فرزند خود افتاده است، در حالى، كه نه زبانش گوياست و نه گوشش شنوا?. بر چهره آنان نظر مى بندد مى بيند كه زبانشان مى جنبد و او هيچ نمى شنود☹️. مرگ بيشتر به او در مى آويزد، چشمش را هم از او مى گيرد، همان گونه كه زبان و گوشش را گرفته بود?. سرانجام، جان از پيكرش پرواز مى كند و او چون مردارى ميان زن و فرزند خود افتاده است?. در آن حال، همه از او وحشت مى كنند. از كنار او دور مى گردند?. نه مى تواند گريه كنندگان را همراهى كند و نه خوانندگان را پاسخ دهد.? سپس، از زمينش بردارند و به جايى از زمين برند و به گور سپارندش و با عملش واگذارندش و كس نخواهد كه بر او نظر كند.?

?پژوهش های تذکار?

✍?نویسنده:

?علیرضاکدخدایی?

?????????

?(موسسه پژوهشی معالم)

( زیر نظر حوزه علمیه بقیت الله «عجل الله تعالی فرجه الشریف» قم ، تحت اشراف حضرت آیت الله ناصری «دامت برکاته» )

?پیام رسانهای ایتا و تلگرام

@maalemqom

?پیام رسان واتس آپ

https://chat.whatsapp.com/GBccMtJ8NOJG7YKFIPWQz7