اشعار در مدح مولا ،
می نویسم بدون حدو عدد،
یا علی یا ابو الائمه مدد./
سائلم آب و دانه می خواهم ،
رحمت حیدرانه می خواهم. /
کاش مشمول این عطا باشم،
وارث ارث مرتضی باشم./
باید از دوش او غمی برداشت ،
از یَم عشق او نمی برداشت./
به دَمَش جامهٔ عمل پوشید،
خط به خط جام معرفت نوشید./
در مسیر علاقه باید رفت ،
سوی نهج البلاغه باید رفت./
از کلامش اگر حظی داریم،
برکت سیدِ رضی داریم./
باید امّید از علی آموخت،
درس توحید از علی آموخت./
بعد، از مارقیه باید خواند،
خطبهٔ شقشقیه باید خواند./
باید آمادهٔ عزیمت بود،
واژه واژه پی شهادت بود./
گاه باید محک به ایمان زد،
گاه همراه او به میدان زد./
گاه باید یقین شنید از او،
خطبهٔ متقین شنید از او./
عشق را خیر واسعه خوانده،
خطبه ای مثل قاسئه خوانده./
نیمه شب گریه های بادیه اش ،
روزها خطبهٔ جهادیه اش./
فتنه های خواص را رو کرد،
باطن عمرو عاص را رو کرد./
علی از آبروش بذل نمود،
عده ای را زکار عزل نمود./
با علی از قدیم زاویه داشت،
نامه ها در رگ معاویه داشت./
کاش ما حارث علی بودیم،
در عمل وارث علی بودیم./
پنجه چون بر غلاف سیف گرفت،
تیغ عدلش به ذو حُنیف گرفت./
کور حتی علیل هم باشد،
آشنا چون عقیل هم باشد./
علی از عدل رد نخواهد شد،
دوزخیّ ابد نخواهد شد./
باید آرام شد بپای علی،
از دم حکمتانه های علی./
با علی بوده ایم و می مانیم،
ماکه نهج البلاغه میخوانیم./
ثبت دیدگاه